Recenzja porównawcza, a dokładnie „jak dojrzewanie może wpłynąć na smak tytoniu”. Brzmi jak kompendium z zakresu tegoż, ale na to nie mam przede wszystkim doświadczenia się porywać. Ot, wrażenia z palenia tego samego tytoniu, świeżo zakupionego oraz wyleżakowanego przez dwa lata.
Uf. Emocje po konkursie fajkarskim chyba już nieco zelżały, więc można (z poślizgiem) wrócić do systematyczności. O powstaniu Wrocławskiego Pipe Clubu, o fajczarskim konkursie w Szczytnej (proszę zwrócić uwagę na nawiązanie czcionki w słowie"club" do starej typografii Dunhilla) oraz o fajce na sztalugach, o czym my też coś niecoś mamy
O konkursie fajkarskim mówiło się już dość dawno. Nieśmiale, wątpliwie, gdzieś na spotkaniu po spotkaniu, w wąskim gronie. Potem zaczęły gęściej pojawiać się artykuły domowych fajkostrugaczy. Słyszało się, że ktoś gdzieś próbuje na piwnicznym metrze kwadratowym trafić dobrze z nawiertem, prawidłowo wygiąć ustnik. Tacy ludzie (chętnie wymieniłbym po nicku, ale nie chcę nikogo pominąć) pokazywali,…
Trzeci tuzin tuzinów, czyli 432 felietony za nami. Małymi kroczkami zbliżamy się do końca, ale zanim to nastąpi - sprawdźmy chociażby, jak i kiedy ruch fajczarski w Polsce się w ogóle rozpoczął...
Jak fizyk został fajkarzem, o wystawie w Wiedniu i kolejnym ciekawym sposobie na suche palenie traktują kolejne felietony Zbigniewa Turka. Tym razem wątkiem głównym wydaje się być glina.
Rozkręcamy rok 1994 kolejnym tuzinem, tym razem zdominowanym przez krótką serię felietonów o pewnym "palefajkontologu"...
Tym razem nieco oddechu od wątków historycznych. Przekrój felietonów z lat 1993-1994, głównie dla początkujących, oraz wspomnienia pierwszego artykułu Zbigniewa Turka.
Gawith, Hoggarth & Co. wydaje się być marką nastawioną zdecydowanie na mieszanki virginiowe - czyste (oczywiście „czyste” we współczesnym rozumieniu) i z klasyczną aromatyzacją (czyli zastępującą mężczyznom perfumy), mniej czyste (bo z Burleyem na przykład) i te mniej klasycznie pachnione (ale bez redukowania smakowej zawartości tytoniu w tytoniu).
O Gubbelsie pisał niedawno nasz kolega @Piotr M. Głęboki - tym razem jest okazja porównać jego tekst z tym, co dekadę temu publikował o tej marce Zbigniew Turek. Poza tym porcja porad dla początkujących oraz informacja, który fajkowy tytoń, dostępny wtedy na polskim rynku, okazał się najlepszy i otrzymał tytuł Primus 1993.
Wspominki dopiero (wtedy) minionego roku, krótka prasówka o Kalumecie i dalsza część historii Larsena. Stay tuned, bo to nie ostatnia wzmianka o fajkowej manufakturze.
Ponoć bardzo mocny, więc od razu miałem na niego ochotę. Odstraszał tylko skład – Virginia i Burley, proporcje 50/50. Nie tęsknię za Burleyem, no ale ktoś musiał tego blendu spróbować ;)
Z nowym rokiem wznawiamy serię felietonów Zbigniewa Turka. Zaczynamy od roku 1993. Coś o Larsenie, coś o "królu fajek", a także o różnicy między bulldogiem a rhodesianem, dziś będącej przykładem jak kiedyś (a także dziś) myli się te kształty.
I co ja mam napisać? Ćlamię ustnik Kriswilla już trzeci kwadrans i dalej nie wiem. A to już końcówka któregośsetnego grama, do tego leżakującego od kwietnia - to już pokazuje, że z każdą szczyptą wcale nie jestem bliższy oświecenia.
Stale rosnąca akcyza, moda na niepalenie, ograniczanie wolności palaczom – w takich czasach białostocki oddział TVP zapukał do drzwi naszego fajkanetowego kolegi, człowieka z lasu, aby zapytać go o co chodzi tym świrom z fajką...
Fajkowo.pl nie odpuszcza – kolejne cztery nowe tytonie spod znaku Gawith, Hoggarth & Co. Tym razem dopieszczeni mogą się poczuć zwolennicy aromatycznych mieszanek, gdyż tego typu mamy aż trzy nowości. Ultimum – czołówka aromatów produkowanych przez GH. Bestseller w USA. Aromat wiśni i karmelu na solidnej jakościowo bazie Virginii i Czarnego Kawendisza. Must try dla…
Najnowsze komentarze