Tytoń Dan Tobacco
Skusiłem się na ten tytoń, kiedy podczas uzupełniania zapasów okazało się, że w mojej ulubionej trafice nie ma już ani jednej puszki lubianego przeze mnie Ashton Artisan’s Blend (oczywiście mam zapasy, ponieważ robię zakupy z górką). W ogóle tym razem dosyć słabo trafiłem, więc po chwili wahania zdecydowałem, że jest to wprost idealny moment, żeby…
Ten tytoń zauważyłem podczas rutynowego uzupełniania zapasów. Rzut oka na sklepową półkę wystarczył żeby dostrzec opakowanie, którego dotychczas jeszcze nie spotkałem. Czerwony napis Kiboko i hipcio na etykiecie zaintrygował mnie do dalszego zgłębienia tematu. Skład lekko rozczarowywał. W środku miał być black cavendish i virginia, Wzmianka o BC na samym początku opisu składu już powinna…
Jeszcze tydzień temu daleki byłem od myśli o podjęciu choćby próby napisania recenzji jakiegoś tytoniu w celu upublicznienia jej na niniejszym forum. Nie ma co owijać w bawełnę – erudycyjne, skrzące się celnymi metaforami teksty Kolegów, co rusz przeplatane cytatami z klasyków filozofii i literatury, ich rozległa wiedza na tematy wszelakie, z awiacją i żeglugą…
Zima to u mnie taki czas, kiedy palenie mieszanek nielatakiowych potrafi przyprawić mnie o obrzydzenie. I choć zimy nie było w tym roku, to jednak organizm chyba wyczuł sezon i domagał się swojego. Na tyle, że przeciągnęło się na wiosnę. Postanowiłem więc zobaczyć, co tym razem w akcji recenzji sypią królikom doświadczalnym. Jak tytoń dotarł…
Zamiast wstępu: już zgłaszając się do akcji podejrzewałem, że dotyczyć ona będzie czegoś od Davidoff, lub że będzie to Gawith Hoggarth No 12 Mixture, względnie Balkan Delight od Gawitha Hogartha (tfu, Petersona…). Pierwsze palenie: GH! Ręczę za to głową lub inną niepotrzebną mi częścią ciała. Nie znoszę prawie wszystkich tytoni od GH (wyjątek stanowią…
„Wiele lat później, stojąc naprzeciw plutonu egzekucyjnego, pułkownik Aureliano Buendia miał przypomnieć sobie to dalekie popołudnie, kiedy ojciec zabrał go z sobą do obozu Cyganów, żeby mu pokazać lód.” Tymi słowami chciałem rozpocząć swoją recenzję nieznanego tytoniu spod znaku Latakii. Dlaczego wybrałem akurat akapit z chyba najbardziej znanej książki Gabriela Garcii Marqueza? Bo tak się…
Latakia potocznie nazywana jest ,,wędzonką”. Zawdzięcza to charakterystycznemu zapachowi „na zimno”, który kojarzony jest z zapachem mięsa, czy też wędlin wędzonych dymem, ubrań smaganych dymem z ogniska, a nawet zapachem smoły. Właśnie dlatego latakię się kocha lub nienawidzi. Zresztą o lataki krążą jeszcze inne powiedzonka: Nie palił fajki, kto nie palił Lataki. Oriental bez Lataki,…
Jako początkujący fajczarz i wielbiciel aromatów, postanowiłem wreszcie przekroczyć cienką, czerwoną linię i samemu posmakować ciemniejszej strony mocy. Sławetna latakia, bo o niej tu mowa, miała być przedmiotem piętnastej akcji-recenzji. Dlatego też zgłosiłem się na ochotnika z nadzieją na niezwykłe doznania. No i muszę przyznać, że się nie zawiodłem. Wygląd Recenzowany tytoń z pozoru…
Faza pierwsza Cukier, dużo cukru, mąka, drożdże, jajka, mleko, czekolada. Wszystko wspaniale pachnie, wszystko wspaniale smakuje. A jeśli jeszcze całość zmiesza się odpowiednio razem: ubije żółtka i cukier w puszysty kogel-mogel, z mąki i drożdży wyrobi ciasto, czekoladę rozpuści w gorącym mleku, a masłem wysmaruje tortownicę, to feeria zapachów osiągnie swoje apogeum. A nad tym…
„O! Jest mój ulubiony. Proszę trzy paczki” Sprzedawczyni podaje. Facet płaci. Wychodzi. Szybka akcja. Akurat tam stałem i widziałem co kupuje. Trzy… yyyyyyyy… paczki… hmmmmm… ulubionego. Ulubionego! O Matko! M.A Mediterrano. Jeszcze szybko i niezbyt dyskretnie taksowałem oddającego się szczęśliwego posiadacza. Ale przecież na wygląd w porządku. Polski. Męski. Głos normalny, bez akcentu. No jakże…
Odkąd kupiłem worek tego tytoniu, palę go bardzo często. Recenzję chciałem napisać już wcześniej, ale ciągle głowię się nad tym, co tak naprawdę mam do przekazania, poza standardowym „lubię to”. Pakuje tytoń do różnych fajek – małych i wielkich, na filtr i bez filtra, piaskowanych, ryflowanych, gładkich itd. Jak bym nie kombinował i jakbym nie…
„Aromaty” pachną, latakie śmierdzą, ”gruszanki” są beeee, Dunhille to elita elit, Virginie mają kwaski… Tak sobie siedzę na balkonie i myśli błąkają się pod sklepieniem leniwie. Za płotem pasie się stado kóz hodowanych przez sąsiada, nieśpiesznie skubią resztki pożółkłej trawy… kozy, kozy? ”Gruszanki”… beee… beee… Aaa… raz kozie śmierć, napiszę coś! Elwood nr 3 trafił…
Miało być bogato. Z bibelotami humoru i arabeskami aluzji A przede wszystkim fabularnie. Ale nie będzie. Chociaż cześć artystyczna prawie że gotowa. Ale to nic. Powietrze zeszło, ciśnienie opadło, iskierka zgasła. Odetchnęliście z ulgą. Jest za to pośpiech i zadyszka. Dostać, wypalić, napisać. Pora zatem nieco siebie utemperować. Egona Graffa rozpasanego wyszczuplić i do zagródki…
Motto**: Nie jest łatwo napisać recenzje z katarem Oszczędzę wam opisów jak tytoń był zapakowany i jakie skojarzenia przywodzi tytoń zapakowany w torebkę strunową. Dość że po przesyłkę musiałem stać w kolejce na poczcie i wtedy poczułem pierwsze symptomy zbliżającego się przeziębienia. Forma – broken flake, ciemne i jasne Va sprasowane w nierówno przyciętego flake’a.…
Po raz kolejny zostałem jednym z pięciu szczęśliwców mogących wziąć udział w akcji za co serdecznie dziękuje komisji i organizatorom. Tym razem „na talerzu” znalazła się mieszanka niewiadomego pochodzenia, ale o wiadomym składzie – czyli czysta Virginia. Po otwarciu koperty i wyciągnięciu z niej zapakowanego w folię tytoniu byłem prawie pewien – kolejny Gawith Hoggarth.…
Najnowsze komentarze