Każdy z zarejestrowanych kolegów może tutaj umieścić własny wpis – recenzję tytoniu. Jeśli brak jest jakiegoś producenta lub „brandu”, serdecznie prosimy o zawiadomieniu administracji przez komentarz pod artykułem => Dodaj brand!…
Gawith, Hoggarth & Co. wydaje się być marką nastawioną zdecydowanie na mieszanki virginiowe - czyste (oczywiście „czyste” we współczesnym rozumieniu) i z klasyczną aromatyzacją (czyli zastępującą mężczyznom perfumy), mniej czyste (bo z Burleyem na przykład) i te mniej klasycznie pachnione (ale bez redukowania smakowej zawartości tytoniu w tytoniu).
„Luksusowego” zaprawia się podobno miodem, wanilią i pomarańczami. Brzmi to smakowicie i zdrowo, bo oprócz słodyczy mamy trochę witamin. Co do pozostałej zawartości, bez niespodzianek. Do tego stopnia, że można uznać to nawet za niespodziankę. A przynajmniej mnie to uderzyło.
To nie jest tytoń, lecz w pewnym sensie zjawisko, symbol. Być może dlatego nikt nie podjął się jeszcze jego opisania. A tymczasem to najbardziej dostępny produkt na rynku. Na tyle znany, że każdy dyletant, osoba nie mająca żadnej styczności z puszczaniem dymka, na hasło „fajka” odpowie bezwiednie: Amphora.
Pewnego pięknego lata pomidory w USA obrodziły tak, że farmerzy cały świat zobaczyli na czerwono. Szczęście okazało się utrapieniem, bo ceny na rynku zaczęły pikować, jak niebawem japońskie Zera na stacjonującą w palącym słońcu flotę. Ludzie pożerali je wiadrami, a Matka Natura nadal rodziła, jak króliki w Australii. Długimi seriami, bez przerwy i opamiętania.
O ile niektóre aromaty Petersona kojarzą mi się z w wszechobecnym rozwodnieniem smaku i mocy, to ten wydaje się jaskółką Nowego. Inna rzecz, że jak dla mnie leci ona zbyt nisko, jakby za chwilę miał lunąć deszcz, a z nieba posypać się gromy. Nie odpowiada mi ten pilotaż, ale jest to wynikiem specyficznej choroby lokomocyjnej,…
Virginia, Burley i Black Cavendish. Wszystkie trzy wymieszano chyba w dość równych proporcjach, a przynajmniej do tego prowadzi detektywistyczna lupa. Liście drobno cięte, na krótkie i wąskie paski, czasem zdarzy się mały płatek. Do fajki ładuje się bezproblemowo, można nawet trochę mocniej upchnąć, bo tytoń jest lekko podsuszony, nie lepiący się i sprawia wrażenie naturalnego…
Uczulam – nie zamierzam się nawet silić na obiektywizm (nawet nie wiem, jak miałoby to wyglądać). Dlatego będą to opisy skrajnie subiektywne, a opinie mogą się wielu osobom wydać pochopne i krzywdzące. I niech tak zostanie.
Koniec świata nie przyszedł. Mimo to nadal prepersi szykują się na kataklizm w wesji soft. To znaczy, że wszystko dookoła gruchnie, buchnie i spuchnie, a oni zostaną ze swoimi zapasami suszonej kukurydzy w piwnicy i spokojnie poczekają, aż opadnie radioaktywny pył. Wyjdą wtedy najedzeni, napici i napaleni do syta.
Z aromatami jest jak z kobietami. Są tańsze i droższe. To trywialne stwierdzenie nie doprowadza do żadnych przydatnych konkluzji, bo każdy nieoficjalnie powie: wiem. Oficjalnie autor może być za to posądzony o seksizm, mowę nienawiści i inne bla bla, w duchu politycznej poprawności. Dlatego, w trosce o swoją skórę, śpieszę z wyjaśnieniami...
Drukarze to specyficzni ludzie. Ich tok rozumowania jest dla mnie obcy. Pamiętam, jak kiedyś na rynek trafiło wydanie pisma, rozlatujące się w rękach. Po otwarciu słychać było ciche „pstryk” i pojawiał się nagle Wielki Kanion. Przy kartkowaniu „ziemia” zaczynała już pękać jak w filmie „2012” i niczego nieświadomy czytelnik szybko stawał się kolporterem ulotek, zwłaszcza…
Aroma oferuje to, czego brakowało Panu G. Odrobinę mocy, choć nadal jest to tytoń należący do słabych, najwyżej średnich. Ale można się już nim nasycić, wypalając sporą fajkę. Wprawdzie wydzieli pod koniec trochę kondensatu (mniej więcej tyle, co Simply Unique Larsena), ale chyba nie ma co narzekać.
Ponoć bardzo mocny, więc od razu miałem na niego ochotę. Odstraszał tylko skład – Virginia i Burley, proporcje 50/50. Nie tęsknię za Burleyem, no ale ktoś musiał tego blendu spróbować ;)
Na wstępie pragnę przeprosić miłośników tegoż tytoniu za moją krytykę. Choć nie, wróć: nie przepraszam. Niech wiedzą, że są tacy, którzy się nie ekscytują nietykalną legendą. Najwyżej owi czytelnicy mnie ukamieniują, ale zaryzykuję linczem i stwierdzę "król jest nagi!".
Zapach z puszki jest ładny, lekko wędzony. Śliwka z dodatkiem czekolady. Obiecujące połączenie. Pali się dobrze, udało mi się zakończyć małą fajkę od jednego płomyka. Pomimo tego, że w dotyku wydaje się lekko wilgotny, nie ma potrzeby go podsuszać. Zalety kończą się w momencie, kiedy płomień liźnie wnętrze fajki. Z początku musiałem sprawdzić, czy pojawił…
Najnowsze komentarze