Panowie i być może Panie,
Problem jest następujący. Z paleniem idzie coraz lepiej, już nawet jest chłodne i sprawia mi relaksującą przyjemność. Uporałem się z wszelkimi problemami, które dotychczas mnie irytowały i spędzały sen z powiek oprócz jednego.
Jakiego tytoniu bym nie użył, jakbym fajki nie przygotował… Czy też ubiję mocniej, czy spróbuję luźniej, czy kołeczkiem, czy ginekologiem… Mam problem z końcówką palenia. Całość tytoniu spala się ładnie, dość chłodno w porównaniu z tym, co działo się wcześniej. Problem natomiast to ostatnie 1/4 palenia. Ciągle gaśnie, trzeba często zapalać, robi się gorąco i szybko gaśnie. Tytoń się męczy, nie popieli się. Kryształków denicool spróbowałem ostatnio i zdaję sobie sprawę z tego, że BYĆ MOŻE jest to dodatkowy problem… Jednak chciałbym sprawę rozwiązać, a nie mam pojęcia jak.
Dodam, że na fajce robi się fajny osad, komin pokrywa się prekarbonizatem. Jednakże oprócz dolnej cześci komina, która jest gładka jak dupcia niemowlęcia.
Jakieś sugestie?
Pozdrawiam,
Cezary
Cześć.
1. podsusz tytoń przed naładowaniem bardziej niż zwykle – nawet do do takiego stopnia kiedy zaczyna się troszkę kruszyć;
2. ładuj bardziej rozdrobniony, tak w stylu italian cut;
3. używaj tylko kołeczka i odsypuj popiół;
3. Nie przejmuj się – latem minęło równo czterdzieści lat mojej przyjaźni z fajką, a i tak zdarza się, że zbyt mokry tytoń pod koniec przygaśnie ;)
Smacznego palenia!
Ostatnią ćwiartkę najczęściej wyrzucam i problem dopalania resztek znika.
Możesz też spróbować podsuszyć mniej niż do tej pory – ja z niektórymi tytoniami miewam tak, że za bardzo podsuszone palą się za szybko i za gorąco i nie jestem w stanie tego ujarzmić. Wtedy na dole zawsze znajdę korek.
A jeśli chcesz opalić dno komina (tzn. żeby się pokrył nagarem, nie prekarbonizatem) to po prostu nabij tylko połowę fajki albo nawet 1/3 wysokości jeśli Ci płomień sięgnie.
Dziękuję za odpowiedź Panowie. Próbuję różnych sposobów ostatnio w granicy jednego tytoniu, aby zniwelować błędy w próbowaniu z różnymi.
Zauważyłem, że np. nabicie fajki po włosku, gdzie tytoń jest dość mocno wysuszony i na końcu rozdrobniony spowodował fatalne palenie. Gorące, mokre i oczywiście trudne. O wiele łatwiej było ten tytoń nie dosuszać nadmiernie i nabijać luźniej. Chociaż nie ułatwiało to palenia końcówki.
Zauważyłem, że problem może leżeć w przygotowaniu tytoniu i odpowiednim ubiciu. Eksperymentuję, ale chyba brak mi pokazania przez kogoś błędów na żywo. W okresie ostatnich szaleństw z covidem ciężko będzie się z kimś zgadać podejrzewam.
Czytałem artykuły i komentarze o punktowym prowadzeniu żaru i nabijaniu. Będę próbował to zweryfikować i ogarnąć to od nowa, bo może coś źle zapamiętałem. Dalej mam chyba główny problem z ilością tytoniu jaki należy umieścić w fajce. Mam wrażenie, że albo daję go za mało i za luźno albo na wiele i za ciasno. Z dwojga złego zauważyłem, że o wiele lepiej pali się luźniej nałożony tytoń, nawet nie koniecznie w metodzie na 3. Im bardziej ubiję tym więcej kłopotów finalnie.
Rozumiem, że odpowiedź pozostaje ta sama, co zawsze. Próbować, kombinować. ;)
Tylko serce i portfel pękają z żalu i goryczy na tyle zmarnowanego tytoniu ;)
1. który tytoń sprawia najwięcej kłopotów?
2. z układaniem tytoniu doszedłem do (dla mnie) optymalnej metody – troszkę, na to drugie troszkę, na to trzecie troszkę, przybite, ale nie ubite. Tak mniej więcej 4/5 komina. Przy czym – są jak doskonale wiesz tytonie łatwopalne i nieco „azbestowe”, są bardziej czy mniej rozprężające się w trakcie palenia. W sumie lepiej jest naładować nieco mniej i nieco luźniej niż nam się wydaje. A zawsze lepiej jest palić znacznie wolniej, nawet ryzykując przygaśnięcie żaru i ponowne rozpalenie. Zaskoczyłeś mnie wspomnianą mokrością w rozdrobnionym tytoniu – to mi się zdarzało tylko przy mocno kawendiszowanych aromatach. Dlatego też pytam, z jakim tytoniem tak zaciekle walczysz?
To nie tylko Twój problem. Niekiedy może to być związane z inżynierią fajki lub zbyt wilgotnym tytoniem. Generalnie: ma prawo się zdarzać.
Ostatnio dłużej zmagam się z tytoniem Rattrays Red Rapparee. I trudno mi wyczuć swoje błędy. Zresztą z jego czarna odmianą też raz lepiej raz gorzej. Pięknie mi się paliło English Mixture of Stanislawa jednakże wszystko pozostawiało wiele do życzenia w kwestii końcówki palenia.
Jeśli chodzi o fajeczke to raczej dobra fajka od Pana Filara bulldog chyba nr 322. Od wczoraj próbowałem zapalić w nowej fajce od P. Worobca be 115.
Ciągle próbuje wpaść na jakąś cenna podpowiedź w kwestii ujrzenia swego, niewątpliwie, błędu. Aczkolwiek skłaniam się ku temu, że trzeba jeszcze wiele paleń oraz chciałbym się z kimś spotkać, by zobaczyć innego, doświadczonego fajczarza na żywo, który mógłby rzucić na mnie swym krytycznym i jakże pomocnym okiem. ;)
Oba są raczej łatwopalne. Tak jak pisze wyżej @DrKetis – sprawdź nawiert – ja to robię po prostu wyciorem przez cybuch – i ewentualnie podnieś troszkę pipemudem albo glinką (sprawdzone, robiłem) dno.
Z fajką jest jak z kobietą – czysta, dobrze traktowana, szanowana odwzajemni uczucie, ale oglądanie jak inny (doświadczony fajczarz) ją obraca tylko prowadzi do stresu… ;)
Haha! Dobre. Chociaż wiesz Pinkas, są różne zboczenia. ;)
Hm, z tym nawiertem chodzi o to żeby nie był za nisko ?
Za wysoko. Jeżeli pozostaje światło pomiędzy tym proponowanym wyciorem a dnem, to znaczy że dno jest niżej od kanału cybucha i nie mając sensownego cugu będzie ta odrobina tytoniu i tak już trudniejszego do dopalenia będzie albo koksować albo tworzyć korek. Można ładować różne wynalazki typu kryształki żeby dno podnieść, ale zdecydowanie lepsze będzie fizyczne zrównane nawiertu z poziomem dna właśnie jakimś pipemudem.
Rozumiem. Wydaje mi się, że tak jest w jednej fajce od P. Filara. Dziś pochwalę się było dobre palenie mimo, że nie do końca! Chyba nie będę się przejmować. A wspomniany tytoń trzeba wniosek taki, dobrze wysuszyć.
No i faja się dopala ;)
Kiedyś w okolicach ’90 dostałem paczkę ponad półkilogramową skomponowaną przez jakiegoś amerykańskiego domorosłego blendera. Skład jak doszedłem organoleptycznie niezły burley, kolorowe virginie, trochę periqua i od cholery ciemnego i jaśniejszego cavendisha. Trochę to przypominało Captain Blacka granatowego, ale sikało wprost sokami. I niemal nie szło tego cholerstwa wysuszyć. Jakbyś nie ładował – korek albo koks. Poszło do puchy po amforze (nie używałem wtedy słojów). Po kilku latach, będąc w kryzysie finansowym sięgnąłem na koniec półki. Pucha nie była zbyt szczelna – a toto się przegryzłszy przy okazji wyschło, choć nie na wiór. Efekt – zero sikania, zero koksu, ładny, choć nie biały popiół, fajka po paleniu – czy to jeszcze jakaś walatówka czy odsądzana od czci albanka – praktycznie sucha. I nawet to cholerstwo było smaczne, tyle, że trzeba było palić powolutku. Jeszcze wolniej. Ale i kopa miało i nie śmierdziało. Tak więc – sucho i powoli ;)
I prościutko do celu ;) Tak, czasem warto poczekać. :)
A ja mam z kolei taki problem, że co kilka pyknięć muszę żar przybić kołkiem bo inaczej gaśnie… ostatnia sesja praktycznie co chwila kołek w kominie i przycieranie, delikatne ubijanie bo gasło :( czy to jest normalne? dziwię sie bo niektórzy piszą, że np. w trakcie palenia czytają książkę lub prowadzą samochód i ciężko mi sobie to wyobrazić jak w moim przypadku ciągle trzeba „mieszać” kołkiem w kominie… niby fajnie sie pali, nic nie szczypie ani nie piecze ale ten kołek… może to kwestia złego nabicia? czy po prostu zła technika palenia?
Kolejna sprawa, nigdy mi się jeszcze nie udało (wypalone 5 fajek ;p) spopielić tytoniu na sam siwo-biały popiół, zawsze zostaje troszkę takich czarnych grudek i chociaż jest coraz lepiej to mnie to intryguje i nie wiem czy to jest koks czy po prostu niedopalony tytońtak ma być i już? Tytoń to SG Squadron Leader a fajka kukurydzianka MM Gentleman Straight. Poradzicie coś?
Podsusz bardziej niż zwykle, nabij luźniej niż zwykle ;)
Właśnie o to chodzi, że jakoś mocno nie ubijam tytoniu a jak nabije luźniej to nie ma oporu ciągu. Spróbuję dłużej podsuszyć ale ten tytoń prosto ze słoika pięknie się rozpręża po ściskaniu i taki właśnie ładuję.