Mac Baren HH Highland Blend

Wysokogórska mieszanka, bo tak dosłownie możemy tłumaczyć nazwę produktu Mac Barena, nie jest tytoniem szeroko dostępnym w kraju nad Wisłą. Również i za granicą nie jest rozchwytywany, o czym świadczy nieduża ilość opinii na stronie Tobacco Reviews. Wydaje mi się jednak, że produkt jest warty uwagi, choćby ze względu na większość pozytywnych ocen na wyżej wspomnianym portalu.

Jakiś czas temu na jednej z aukcji ukazał się ów tytoń w wersji limitowanej, przygotowanej specjalnie na Chicago Pipeshow 2011 jako jedna z pięciuset numerowanych puszek z autografem Georga Jensena. Zachęcony składem i opiniami na Tobacco Reviews, kupiłem jedną puszkę na próbę z nadzieją, że będzie w sam raz do mojej fajki Georga Jensena. Niestety zanim dotarła do mnie przesyłka, zdążyłem popsuć fajkę i odłożyć ją do lamusa, gdzie czeka spokojnie na naprawę do dnia dzisiejszego.

Jeśli chodzi o skład – producent podaje informację, że mamy do czynienia z dojrzałymi liśćmi Virginii, Burleya i Latakii oraz z lekką domieszką Cavendisha. Całość została pokropiona 30-letnią szkocką whisky Glenfarclas. Nie mając podstaw by nie wierzyć producentowi, mogę to potwierdzić z jedną poprawką – Latakia owszem, jest obecna w mieszance, ale raczej jako przyprawa, a nie pierwszoplanowy aktor. Nie jestem przekonany czy można jej nawet nadać status aktora drugoplanowego. Na pewno jest obecna, ale raczej jako statysta. Na nasze szczęście jest to statysta sumienny i pożyteczny. Już w zapachu można wyczuć charakterystyczną woń wędzonego tytoniu, która wybija się gdzieś z pośród słodko-kwaśnego zapachu whisky.

Jest to tytoń prosty w obsłudze, cięty w równe wstążki, bez większej ilości łodyg. Można go ładować do komina zarówno prosto z puszki, jak i po kilkuminutowym leżakowaniu na kartce. Tytoń spala się nieprzyzwoicie dobrze, a w popielniczce mamy możliwość obejrzenia jednorodnego siwego popiołu.

W smaku natomiast już taki prosty nie jest. W zależności od tego jakie wstążki uda nam się wybrać z puszki, możemy poczuć różnorodne smaczki, co dla mieszanki działa zdecydowanie na plus. Najczęściej na pierwszy plan wysuwa się Virginia. Wybaczcie moim niedoświadczonym zmysłom jeżeli się mylę, ale wydaje mi się, że jest to podobna (jak nie ta sama) Va znana z innych mieszanek MB – Virginii nr 1 czy Dark Twista. Oprócz Va dodana została spora porcja Burleya i to czuć także. Cavendisha jest bardzo niewiele lub jest on po prostu niewyczuwalny przez moją stępioną wrażliwość na smaki. O Latakii wspominałem. Jest ona dodatkiem, ale zdecydowanie podnoszącym wartości smakowe mieszanki. Da się ją wyczuć. Niezbyt często, ale jednak od czasu do czasu daje o sobie znać w bardzo przyjemny sposób.

Co do whisky to jej aromat jest obecny prawie przez całą sesję fajkową. Nie zabiera to jednak walorów smakowych poszczególnym tytoniom. Nie jest to chamski aromat w stylu Alsbo Whisky czy innych perfumowanych alkoholami blendów. Room note trudno mi ocenić. Muszę wierzyć opiniom domowników, a są one zdecydowanie na korzyść omawianej mieszanki.

Moc tytoniu nie powala, dla mnie jest wystarczająco sycący.

Podsumowując, jest to tytoń warty polecenia. Dobry na zabicie nudy, choć sam tytoń nudny nie jest. Potrafi zaskakiwać – zarówno pozytywnie, jak i negatywnie. Pozytywnych zaskoczeń jest wg mnie zdecydowanie więcej, niemniej czasem bywał męczący, zwłaszcza bliżej końca fajkowej sesji. Raczej nie polecałbym go do palenia podczas pracy, ponieważ wymaga skupienia i wsmakowania się. Paliłem go w różnych fajkach o różnych pojemnościach – w gliniance, wrzoścu, piance, kukurydzy. W każdej smak jest ciekawy. Trudno powiedzieć do jakich fajek tytoń jest przeznaczony. Mi najbardziej odpowiednia dla niego wydaje się fajka z gliny.

Ale to już moje osobiste upodobanie – podobnie jak cała ta recenzja.

Tags: aromat, Burley, Cavendish, hh highland blend, Latakia, Mac Baren, recenzja, tytoń, Virginia