Na wstępie kilka słów wyjaśnienia - poniższa opinia publikowana jest po to, aby rozszerzyć punkt widzenia na dany produkt. Zdrowy pluralizm odnośnie ocen może skutkować lepszym rozeznaniem dla tych, którzy jeszcze z daną rzeczą nie mieli styczności. Również ci, którzy mieli okazję palić, mogą zmienić zdanie pod wpływem kolejnej opinii. Może się przekonają? Może ktoś…
Bywają tytonie, o których ciężko cokolwiek powiedzieć po wypaleniu kilku puszek – z każdym kolejnym paleniem uświadamiają nas, że jeszcze nie powiedziały swego ostatniego słowa. Bywają też takie, które od samego początku nie pozostawiają złudzeń co do swojego charakteru – nie wymagają od palacza wielkiego kunsztu, są wierne, zawsze dostarczające pozytywnych wrażeń. I do tej…
Takie trochę brakujące ogniwo... Tytoń pomiędzy mieszanką angielską a lekkim aromatem. Coś dla tych, którzy chcieliby spróbować czegoś innego od wonnych duńczyków, ale pełnej latakii się wciąż obawiają.
To blend dla miłośników aromatów, zarówno tych doświadczonych, jak i nowicjuszy. To tytoń dla tych, co jeszcze w życiu fajki nie palili, a na dodatek wolą nie zaczynać od mieszanek błyskawicznie uzależniających. To także blend dla tych, którzy mają dość papierosów i szukają czegoś zupełnie odmiennego...
Black Mallory bywa zmienny i kapryśny. Musi taki być, gdyż ma wiele twarzy wychylających się znienacka. Nie ma w tym jednak żadnego dyskomfortu, gdyż są to oblicza przyjazne i zawsze niosą za sobą przyjemne zdziwienie. Można wypalić prawie całą puszkę, a ostatnia porcja nagle nabierze innej barwy.
Dziś prawdziwych balkanów już nie ma… Tako rzeczą znawcy – ci, którzy swego czasu spróbowali legendarnego Balkan Sobranie, po którym nic już nie było takie samo. Tytoń, przez który dziś dostępne mieszanki z „balkan” w nazwie winno się nazywać „bełtan”, gdyż oryginałowi nie dorastają nawet do dna puszki. Tytoń już niestety niedostępny i nie…
Jednak moja żona, ciekawska sroka, kazała sobie pokazać - i nie omieszkała powąchać - wszystkie nowe nabytki. Nauczyły ją doświadczenia z Latakią. Paladin więc wyszedł z kąta, w który go wrzuciłem i został otworzony. Co ciekawe, zaraz po tym obrządku, został mi wciśnięty do łap z kategorycznym żądaniem "zapal to przy mnie".
Przeszedł od Murrayów do Orlika, ale ponoć smaków nie zmienił. Określanie go jako mieszankę angielską jest przesadą - to dobry, naturalnie aromatyzowany tytoń z legendą. Do 2005 roku, czyli za czasów Murray Sons & Co, Ltd , skład "obudowy" tego tytoniu znały tylko 2 osoby. Jak jest u Skandynawów - nie wiadomo.
Typowy Duńczyk, to niekoniecznie powalający sztucznością aromat. Niekoniecznie szokujące połączenie z kopenhaskich knajp - mielony z dorsza w ananasach. W recenzowanym tytoniu nie ma nawet czarnego cavendisha. Jest za to tajemniczy - Toasted Burley...
Room note przyjemny, ale wyraziście tytoniowy. Męski zapach, z tych, które cenią kobiety bez inklinacji do zdominowania faceta nawet w jego przyjemnościach. Świetny wybór dla tych, którzy chcą dać znać partnerkom, że nie dadzą się wsadzić pod pantofel a wonne aromaty palą wyłącznie po to, by zrobić im przyjemność.
Pół roku temu na forum FMS pozostawiłem kilka recenzji tytoniu. Dwa z nich chciałbym przypomnieć, bo dzisiaj te tytonie opisałbym inaczej, wprowadził do nich poprawki, a niektórych najnormalniej w świecie wstydziłbym się recenzować...
Dla mnie to coś najbardziej stałego na tytoniowym rynku. Mac Baren Mixture Scotish Blend jest ode mnie o rok młodszy. Wypuszczono ją na rynek w 1958 roku. Pamiętam go jeszcze z najdawniejszego dzieciństwa. Popalał go w tajemnicy przed wszystkimi mój dziadek...
Są takie tytonie, do których nie sposób się nadmiernie przyczepić, ale i nie da rady powiedzieć o nich zbyt wielu pochlebnych rzeczy. To solidne średniaki, produkty, które zachwycają przy pierwszym paleniu, a potem zaskakująco szybko potrafią znużyć. Mimo tego uważane są (całkiem słusznie) za dobre jakościowo. Taki właśnie jest Timm No Name, ze stajni Dan…
Choć napis na puszce sugeruje, aby myśli o Navy Flake łączyć z morzem, miałem zupełnie odmienne wrażenia. To wręcz coś, co wybitnie NIE kojarzy się z morzem, jeziorem, rzeką albo nawet i kałużą. Co wcale nie oznacza, że to zły tytoń. Po prostu spece od reklamy wiedzą swoje, a "degustibus" swoje...
Jeżeli głównym kryterium jakości tytoniu fajkowego byłby stosunek ceny do smaku, to macbarenowska Virginia no 1 byłaby zapewne najlepszym tytoniem obecnym na naszym rynku, a może nawet i na świecie. To czysta Va, bez żadnych zbędnych domieszek, bez sztucznych barwników, konserwantów i różnych innych koszmarków młodych matek. Nie ma w niej więc nic zaskakującego –…
Najnowsze komentarze