Pewnego pięknego dnia, kiedy odbierałem paczkę w pewnym kiosku Ruchu we Wrocławiu, oczom moim ukazał się niezwykły widok: koperta z napisem „Pipe tobacco BAKER STREET” i zawrotną cena 5,99 zł. Zaintrygowany tak niezwykłym zestawieniem, postanowiłem zainwestować w ten niezwykle ciekawy wynalazek część ciężko wypracowanego majątku. Szybkie przeliczenie pozwoliło na stwierdzenie, iż 50 g wspomnianego specyfiku kosztować…
Jak w temacie, przyjmę w zasadzie dowolną ilość tego tytoniu, szczegóły priv. (grafika poglądowa z tobaccoreviews.com)
Właśnie zakończyłem kolejną fajkową sesję i pomyślałem sobie, że może skrobnę parę słów w tym temacie. Korzystając z rad, które dostałem TU, znalazłem TU i na YT, zmieniłem technikę nabijania fajki i … Doznałem olśnienia! Ha, można palić bez zaczopowania i bez konieczności odpalania w nieskończoność tytoniu :) Raz jeszcze wielkie „Dziękuję” dla Kolegów, którzy odpowiedzieli na moje pytanie…
Braki czasu, lenistwa, znudzenia.. powody zawsze są tylko powodami. Niestety z paleniem fajki się rozstaję. Osobiście sprawiało mi to wielką przyjemność ale zaczęło po latach nużyć, choć miłość pozostanie. To są fajki i tytonie które mi pozostały. Zanim poniżej opiszę, to dodam, że chciałbym je sprzedać za zaproponowaną przez chętnego cenę, jeśli będzie mi odpowiadać…
Trochę zaskakuje mnie brak recenzji tego tytoniu u nas. Tym bardziej, że w czasie trwającego już kilka lat napływu zielonych puszek do Polski opisano sporo produktów z Kendal: są teksty o mieszankach w stylu angielskim, różnych blendach Virginii, typowych mieszankach aromatycznych, a nawet całkiem (proporcjonalnie) dużo opisów tytoni może nie tyle kontrowersyjnych, co charakterystycznych dla…
Cairo to mieszanka złożona przez Grega Pease’a i wprowadzona na rynek w marcu 2000r. – czyli na początku jego działalności blenderskiej. Według Pease’s nazwa jest nieprzypadkowa, bo zainspirowana właśnie stolicą Egiptu; charakter mieszanki ma oddawać atmosferę i zapachy kairskiego targu przypraw. Cairo to różne rodzaje Virginii – red, orange i bright, tytonie orientalne (nie…
To taka zwyczajna Virginia bez udziwnień, bliska charakterem Bright CR Flake od Gawith & Hoggarth – zarówno pod względem mocy, jak i ogólnych wrażeń z palenia. Jest to ostatni z tytoni produkowanych przez Samuel Gawith, który chcę tutaj opisać. Natrafiłem na ten szkic, robiąc porządki na pracowym pececie – nie pamiętam, co chciałem zmienić…
Pierwszy kontakt z SG Balkan Flake był dla mnie niczym przejście w inny wymiar. Za które – paradoksalnie – muszę podziękować wytworowi antychrysta: DTM Da Vinci. Po rozpaczliwych próbach polubienia mieszanek aromatycznych nadszedł kryzys. Fajka miała zastąpić rzucone z wielkim trudem papierosy, ale nijak to nie szło. Teoretycznie byłem przygotowany całkiem dobrze – tylko co…
Wyskrobałem z puszki ostatnie drobinki, okruszki okruszków, nabiłem, spokojnie odpaliłem. Przerwa między burzą i burzą w ogródku, bezwietrznie, wilgotno. I nawet nie wiecie jak serce mi krwawiło, gdy z komina zaczęły się unosić ostatnie, konwulsyjne wręcz strumyki dymu oznaczające koniec palenia. Krwawi szczególnie, gdy w fajce mamy aż nieprzyzwoicie przyzwoity tytoń, który spełnia nasze fajkowe…
Fajką początkującego – Samuel Gawith 1792 flake Zakupiłem ten tytoń z zamiarem zapalenia dla odmiany czegoś mocniejszego. Wcześniej paliłem głównie tytonie słabe, ewentualnie o średniej mocy. Moje główne tytonie to GH Broken Scotch Cake, GH Glengarry Flake, Mac Baren Vanilla Cream. Tytonie bazujące głównie na VA. Z wyboru na fajkowie, który na początku…
Co starsi z nas powiedzą, że teraz to już nie to samo, że kiedyś były inne, w domyśle, lepsze czasy. Z fabryk wychodziły solidne, trwałe produkty, które miały jasne przeznaczenie. Nikogo to nie dziwiło i nikt się nad tym głębiej nie zastanawiał. Aż do teraz, kiedy to często z łezką w oku wspomina się to…
Aroma oferuje to, czego brakowało Panu G. Odrobinę mocy, choć nadal jest to tytoń należący do słabych, najwyżej średnich. Ale można się już nim nasycić, wypalając sporą fajkę. Wprawdzie wydzieli pod koniec trochę kondensatu (mniej więcej tyle, co Simply Unique Larsena), ale chyba nie ma co narzekać.
Tytoń, który pojawił się u nas w kraju stosunkowo niedawno, a u mnie zawitał z początku tylko w postaci kilkugramowej próbki. Otworzyłem, powąchałem, zapaliłem, i już wiedziałem, że to jest to. Zanim jeszcze wypaliłem całą próbkę, już były do mnie w drodze trzy pełne puszki. Miałem plan, jedną będę palił na bieżąco, drugą jak skończę…
Jak parę osób wie – z nikotyną jestem „na ty”, przez co niestraszne mi rozmaite wyroby, w których – można by rzec – więcej nikotyny niż tytoniu. FVF to mocny średniak, petersonowski Irish Flake o apokaliptycznych opiniach Emila (@Rheged) i Jacka (@jalens) był niewiele mocniejszy, choć pewna szorstkość mogła to wrażenie intensyfikować. SG Brown 4…
Zakończyliśmy akcję numer pięć. Recenzowanym tytoniem był Astley’s No. 44. Czyli kolejna wariacja na temat tego, jak Niemcy z Kohlkase und Kopp potrafią zrobić licencyjną mieszankę virginiową. Pozornie bogatą, bo – poza virginiami – zawierającą również domieszki Kentucky i Perique. Czemu pozornie? Bo nasi recenzenci jakoś tego bogactwa w rzeczonej mieszance nie odnaleźli. Co zresztą jest…
Najnowsze komentarze